Jeśli chcecie spróbować pograć w RPG, ale nie stać Was na podręczniki – proszę bardzo. Możecie wymyślić własne.
Czemu ten ork taki… niski?
Dzisiaj karta postaci naszego bohatera!
Poprzednie części:
Przychodzi czas tworzenia naszej postaci. W przypadku RPG, na którym się opieram, każdy z nas miał absolutnie wolną wolę co do tworzenia dotychczasowej fabuły postaci. Dostaliśmy tylko odgórne punkty, które należałoby uzupełnić: imię, nazwisko, wiek (w przypadku innej rasy, wiek w ludzkich latach również miał być podany), rasa, klasa, wzrost, waga, aspiracje, umiejętności, rodzina, przyjaciele, środowisko, charakter, wygląd, dodatkowe informacje offtopowe itd. Było to potrzebne dla Mistrza Gry, aby zbudować sobie w głowie obraz tej postaci, ale i dla graczy – w końcu jeśli spotkaliśmy się w świecie RPG wypadałoby wiedzieć, z kim ma się do czynienia, chociażby wizualnie. Jak wiadomo, bez dokładnego opisu nie zobaczymy jej w stu procentach. Posłużyliśmy się też zdjęciami lub obrazkami, które poskutkowały jeszcze głębszym wizualizowaniem bohaterów – w przypadku naszych kolegów, jeden z nich postanowił narysować własną postać, a drugi uciekł się do screenowania już istniejącej, wykreowanej przez niego persony w uniwersum Skyrim.
Postacie tworzyliśmy przed charakteryzacją każdej z klas. Staraliśmy się instynktownie nie przesadzić z naszą wyobraźnią – niewątpliwym plusem jest to, że każdy z nas coś tam o tym fantasy wie, w związku z czym mieliśmy na czym bazować. Jeżeli czegoś nie byliśmy pewni – na przykład, czy może być wojna pomiędzy Orkami, a Wysokimi Elfami, a chcieliśmy zawrzeć w historii naszego bohatera, że brał w niej udział – zwyczajnie pytaliśmy GM. Nie dlatego, że jesteśmy ułomni i głupi, a dlatego, że w głównej mierze to właśnie ona buduje ten świat. My jesteśmy jego integralną częścią i służymy każdym pomysłem, jaki tylko mamy, ale ostateczne decyzje podejmuje Mistrz Gry. To bardzo ważne. W grach komputerowych wygląda to bardzo podobnie. Mamy uczucie bycia kowalem własnego losu, i w tym słownym RPG jak i papierowym, gdy korzystamy z podręczników. GM w grach jest po prostu skryptem, opcjami, które zostały przewidziane przez twórców. Oni także ułożyli nam świat, zdecydowali, gdzie jest miasto i jakie rasy będą w tym uniwersum. Plus grania w słowny role-play jest taki, że zazwyczaj są to sesje z przyjaciółmi, więc nic nie stoi na przeszkodzie, aby połączyć kilka pomysłów w jedno, odciążyć naszego GM i na przykład opracować jakąś rasę, podać przykład, jak by ona wyglądała – wszystko do weryfikacji przez Mistrza.
Jak to z tą charakterystyką ras?
W dużej mierze zależy to od Mistrza Gry i jego decyzji. Najbezpieczniej byłoby stworzyć ją przed tym, gdy gracze będą pisali kartę postaci. Nigdy nie wiadomo, czy Twój Gej Master nie zdecyduje się zrobić, np. niskich orków albo niemagicznych elfów. W moim przypadku nie miałem tego kłopotu, ponieważ rozmawialiśmy luźno na te tematy i byłem świadom pewnych sztampowych decyzji, które mają mieć miejsce, a o ewentualnych nowościach byłem informowany na bieżąco. Jeśli chcesz stworzyć już postać, ale nie masz charakterystyki ras, po prostu spytaj GM. Powinien udzielić wszelkich informacji. Jeśli to Ty jesteś Mistrzem, w momencie podjęcia decyzji o zaczęciu RPG dobrze by było mieć już mniej więcej pomysł na całą rozgrywkę, także na rasy. Nawet jeśli są tam tylko ludzie, dobrze jest ich poklasyfikować, aby graczom było łatwiej. Zrób to możliwie jak najszybciej, ale jeśli bawisz się z znajomymi, wystarczy ogólnikowe przedstawienie sytuacji – formalności można zostawić na później.
Jak budować postać, aby była ona możliwie jak najbardziej naturalna?
Spróbuj stworzyć coś na wzór charakteru, który posiadasz sam/-a. To, być może, najprostszy wybór, ale i najbardziej trafny – szczególnie, jeśli nie miałeś styczności z role-playowaniem w takim stopniu i czujesz się niepewnie. Wzięciu kilku cech osobowości z Twojego charakteru sprawi, że siłą rzeczy granie będzie przychodziło bardziej naturalnie. Nie każdy z nas ma zdolności aktorskie i to zupełnie zrozumiałe – znam kolesia, który będąc stuprocentowym samcem pokusił się o granie kobietą. Ja z kolei gram raczej subtelnym elfem, jak to one mają w zwyczaju i to też nie jest aż tak prosta sprawa. Ale da się przez wzgląd na to, że wpletliśmy w te postaci część swojego własnego “ja”, a to ułatwia nam wczucie się – bo właśnie o to chodzi. Abyście poczuli tę historię i świat całą swoją osobą.
Na chwilę obecną to wszystko na ten temat, znów się rozpisałem. Kolejny materiał będzie o budowaniu świata, ale już bardziej szczegółowo. Tworzeniu miast, ich wyglądu, architektury, poruszaniu się wśród nich. Dajcie znać, jeśli podoba Wam się ta seria 😉
[latest_posts category=”gamerlifestyle” count=”6″]