Gier RPG nie muszę chyba przedstawiać. Obecnie jest to niezwykle popularny rodzaj rozrywki, na rynku znaleźć możemy chociażby całą trylogię Wiedźmina, Dragon Age'a, czy Mass Effect. Poświęćmy gatunkowi odrobinę swojego czasu, szczególnie, że jest on coraz bardziej powszechny. Z jakiego powodu? Dlaczego tak bardzo lubimy RPG?
Przeczytaj dziś również na How2Play w dziale Gamer Life Style:
Nim przyszła era otwartego świata, możliwości wykonywania czynności pobocznych i znajdowania sekretnych miejsc, były czasy, gdy każdy z graczy chciałby zagrać w taką grę. W grę, która umożliwiałaby eksplorowanie otoczenia w pełnym tego słowa wymiarze. Były tytuły, które dawały nam jakiś przedsmak – na przykład w starych produkcjach Tomb Raidera były znajdźki albo miejsca, w których mogliśmy zdobyć dodatkową broń lub więcej amunicji. Nie zmieniało to jednak w żaden znaczący sposób naszej rozgrywki. Stanowiło to miły bonus, ale z czasem stał się niewystarczający. Skończenie gry było możliwe tylko w jeden, utarty sposób. To było za mało. Gracze, poruszeni coraz większymi możliwościami elektroniki, zapragnęli czegoś więcej. Otwartego świata, zapragnęli nie kierować postacią, a być nią. Utożsamić się z bohaterem rozgrywki. Podejmować decyzję. I tak pojawiło się RPG w grach komputerowych, ponieważ RPG samo w sobie istniało wcześniej.
Risen 1
Książek z grami fabularnymi jest w brud. Można znaleźć niemal każdą możliwość – średniowiecze, fantasy, rzeczywistość, postapo. W sumie nie ma ograniczeń. I niegdyś, gdy gry nie były na takim poziomie, na jakim są obecnie, to właśnie było jedyne rozumienie RPG. Polega to nadal na tym samym – tworzymy swoją postać, personalizujemy ją, nadajemy jej zdolności i jesteśmy wrzucani w historię, którą wybraliśmy lub wybrał dla nas Mistrz Gry. Oto różnica. To właśnie on jest narratorem naszej powieści, jej pisarzem, który rzuca przed nami niezwykłe wyzwania i uważnie obserwuje, co zrobimy, jak zareagujemy. Jakie będą nasze decyzje i ruchy? Za każdy z nich odpowiadamy, każdy jest ważny. Nie trzeba korzystać z książek podczas grania w RPG. Sam nie używałem żadnych, tylko wyobraźni (mojej i znajomych). Celem jest rozegranie gry według jakiegoś scenariusza (czyli na przykład przetrwanie wojny, dotarcie do jakiegoś odległego punktu itd.) albo osiągnięcie indywidualnych celów. Występują tu też kości, aby nie było za łatwo, np. jeśli liczba wyrzuconych oczek będzie za mała, Twój krytyczny cios zostanie chybiony.
Dragon Age Inkwizycja
Gdy przyszedł Internet, mogliśmy grać w gry fabularne z ludźmi, których nikt z nas nie znał. Odbywało się to zazwyczaj na stronach ku temu poświęconych lub forach internetowych. I tu także fabuła zależna była od kogoś, kto ją wymyślał. Współczesność, średniowiecze, fantasy, mogło być wszystko. Po raz kolejny ograniczała nas tylko wyobraźnia. Znaczącą różnicą było jednak to, że tutaj nie mówiliśmy, ani nie rzucaliśmy już kośćmi. Największy przekaz miały słowa. To one definiowały wszystko. I znów można było utożsamić się z bohaterem, którym mieliśmy się poruszać w świecie fabularnej gry. Ponownie mogliśmy wybrać, kim był, jak wyglądał, cechy szczególne czy umiejętności. Istnieje to po dziś dzień, tak jak i wersja RPG z kostkami. Przybrało to nazwę PBF (Play By Forum).
Rainbow RPG
RPG istnieje od bardzo dawna. Zastanawiając się, dlaczego, doszedłem do kilku wniosków. Po pierwsze, wynika to z potrzeby kontroli. Lubimy mieć władzę nad kimś, nad swoim życiem. Nie zawsze jest to możliwe, a więc gra fabularna przychodzi nam tu z pomocą, bo są kwestie, które podlegają tylko nam – jak chociażby osobowość naszego bohatera czy jego wygląd, płeć, walory wizualne itd. Są to rzeczy, które działy się zupełnie bez naszego udziału w życiu realnym, a tu mamy pełną kontrolę. Ponadto, nie znam osoby, która żałowałaby poświęconych godzin, a nawet lat na każdy z rodzajów RPG – czy ten współczesny w grach komputerowych, czy poprzednie, ciągle aktualne wersje. Wszyscy jak jeden mąż mówią o tym, ile RPG im dało. Jasne, były minusy, ale niezwykle rozbudowana wyobraźnia albo umiejętność radzenia sobie w stresowych sytuacjach, tych codziennych, to zdolności, które niejednokrotnie gracze RPG nabywają szybciej. Jest też coś takiego, co sprawia, że nas, ludzi, fascynują nowe miejsca, które odwiedzamy. Nawet jeżeli są one wirtualne. Sprawia nam to jakąś przyjemność.
A co Wy o tym myślicie? Gracie w RPG? Z jakiego powodu? Podzielcie się swoimi refleksjami w komentarzach!
