Na pierwszy rzut oka większość z was by powiedziała, że grając ze znajomym, gadając na jakimś komunikatorze głosowym mamy większe szanse na wygranie meczu niż solo, ponieważ bardzo łatwo jest nam skomunikować się z team-matem co przekłada się na lepsze akcje i mniejszą ilość błędów takich jak źle rzucony stun czy brak shielda.

Zagrałem wiele gier DuoQ. Większa część raczej nie wyglądała zbyt dobrze, zaczęła zastanawiać mnie ta jakże dziwna zależność, bo przecież powinniśmy wygrywać więcej meczy Duo niż Solo, prawda? Po dłuższych przemyśleniach doszedłem do kilku wniosków.

Po pierwsze, grając w dwójkę zwracamy uwagę nie tylko na swojej grze, ale także na grze naszego mate’a. Przekłada się to w niekorzystny sposób dla naszego skilla, w momencie gdy jesteśmy rozproszeni nie zwracamy aż takiej uwagi na swoich błędach, a naszym niepotrzebnym gadaniem w wielu sytuacjach rozpraszamy także kolegę z drużyny i bardo często dochodzi do spin pomiędzy graczami.

Po drugie, nie graj z osobą która jest gorsza od Ciebie! Bardzo wiele ludzi pewnie grało z kimś kto prosił o wycarrowanie, nie jest to zbyt dobrym pomysłem. Gdy ktoś jest gorszy od nas, jeszcze bardziej skupiamy się na nim, niż na sobie. TO JEST ZŁE!

Po trzecie, musisz wiedzieć czy masz zgranie z drugą osobą. Najlepiej by było gdybyś znał dokładnie play-style tej osoby, czym gra, jak gra i czy woli grę agresywną, czy pasywną. Bez dokładniej znajomości naszego kolegi z DuoQ nie ma tak na prawdę sensu grać.

Osobiście mam jedną osobę której ufam, i wiem co mogę po niej oczekiwać, grałem z nim od początku trzeciego sezonu i mam z nim prawie że doskonałe zgranie. Bardzo dobrze też żeby nasz friend był znajomym z życia realnego, tak jak mój.

Pamiętajcie także bardzo ważną rzecz! Grając SoloQ skupcie się na sobie, kolegów z drużyny traktujcie jak boty.