Z własnego doświadczenia doskonale wiem, że całkiem spora część graczy z niższych dywizji ma o sobie bardzo duże mniemanie i wyolbrzymia swoje umiejętności. Dochodzi do zabawnych sytuacji, gdy osoba, która może się pochwalić niskim Brązem, sądzi, że ktokolwiek wysłucha jej wywodów na temat słabych junglerów i wiecznie umierających towarzyszy, których nie da się poprowadzić do zwycięstwa.  Po pewnym czasie dotarło do mnie, że przecież ja też taki kiedyś byłem, a jak się okazało – nawet teraz zdarza mi się uderzyć ręką w biurko, dając upust swojemu zdenerwowaniu na grę, sojuszników, lagi, bo przecież nie powiem, że przeciwnik był lepszy! W końcu to ja spośród tych wszystkich słabeuszy zasługuję na Challengera!

Jak się okazuje, to zachowanie ma swoje naukowe wyjaśnienie. A nazywa się je efektem Krugera-Dunninga. Nie zanudzając naukowymi hasłami, w kilku zdaniach wyjaśnię zasadę działania owego efektu. Otóż osoby niewykwalifikowane w jakiejś dziedzinie często przeceniają swoje umiejętności. W dziedzinach, w których każdy może uzyskać jakąś wiedzę, osoby niekompetentne nie będą potrafiły ocenić, dlaczego ktoś jest lepszy od nich, a dlaczego one nie robią postępów. Oczywiście nie jest to jedyny powód takiego zachowania, wszak czy lubimy być w czymś słabi? Jeżeli na czymś nam zależy, to chcemy być w tym jak najlepsi. Nie potrafimy do siebie dopuścić myśli, że jesteśmy w czymś po prostu gorsi od innych. I tak oto szukamy winowajców naszych porażek na Polach Sprawiedliwości. Oczywiście naszym pierwszym celem będą nasi towarzysze, potem zrzucimy winę na naszego dostawcę internetu, a następnie na kota, który wskoczył na klawiaturę akurat w momencie walki drużynowej. Kiedy obwinimy już wszystko i wszystkich dookoła, to my pozostaniemy dumni, bo jako jedyni walczyliśmy do samego końca, a powodem kolejnego spadku do niższej dywizji na pewno nie są nasze słabe umiejętności.

Jak temu zapobiec?

Spójrzmy na to w inny sposób, a gdy jako powód swojej porażki postawimy siebie, to nieco zmieni się nasz sposób myślenia. Zwróćmy uwagę na:

• ilość farmy na minutę,
• stosunek zabójstw do śmierci,
• pomoc sojusznikom,
• wizja.

Wszystkie te czynniki będą miały wpływ na nasz styl gry, jednocześnie poprawiając nasze umiejętności. Z takim spojrzeniem na porażki zdecydowanie częściej zaczniesz mieć ogromne znaczenie w grze, co będzie skutkowało szybkim wbijaniem dywizji.

A czy Wy, czytając ten tekst, pomyśleliście o sobie lub swoich znajomych? Pokażcie im jak najszybciej ten artykuł i uświadomcie, że jeszcze daleka droga przed nimi.