"Otoczyła go nawałnica płomieni, spopielając jego skórę i wypalając oczy. Przepełniony dziką mocą, okaleczył najeźdźców gradem łamiących kości ciosów i szybkich kopnięć. Nieposkromiony duch z każdym uderzeniem żarzył się coraz jaśniej i goręcej".

"[...] niegdyś ozdabiał nieprzebraną pustkę kosmosu astralnymi cudami swojego autorstwa. Teraz musi wykorzystywać swoją straszliwą moc, by usługiwać kosmicznemu imperium, które podstępem go zniewoliło. Pragnąc powrócić do czasów, gdy tworzył gwiazdy, [...] gotów jest zedrzeć je z nieba - byle tylko odzyskać wolność".

"Gdy jego zrozumienie stawało się coraz pełniejsze, [...] często opuszczał treningi walki, aby przechadzać się po lesie w poszukiwania rzadkiego zwierzęcia, przegapiał musztry, by przesiadywać w tawernach i słuchać ballad w wykonaniu bardów, i opuszczał spotkania batalionu, aby jeździć konno i podziwiać nocne niebo. Wiedział, że na swój sposób ćwiczy równie gorliwie i uważnie, co jego towarzysze, jednakże nie było to tak postrzegane przez przełożonych".

"Po raz pierwszy wkroczyła do świata zwykłych śmiertelników i bez trudu odnalazła Warwicka zaciekle walczącego z grupą mężczyzn. Starała się go uzdrowić, ale na każdą zagojoną ranę, Warwick otrzymywał dwie kolejne. [...] zdała sobie sprawę, że aby ocalić przyjaciela, będzie musiała włączyć się do walki. Słyszała gwiazdy, które krzyczały, aby nie ważyła się użyć swej mocy do zadawania cierpienia. Głucha na te ostrzeżenia, uderzyła w atakujących błyskiem jasnego światła. Ci, zakrywając oczy przed jej boskim blaskiem, uciekli z okrzykiem przerażenia. Niebiańskie wcielenie [...] obumarło, a gwiazdy zamilkły – jej nieposłuszeństwo uczyniło zeń istotę śmiertelną. Wciąż czuła w sobie moc gwiazd, ale te nie dawały jej już swych rad. Pocieszył ją jednak fakt, że Warwick był już bezpieczny".

"Czarna mgła przepełniła [...], niszcząc jego ciało i ducha starożytną magią, ale jego pragnienie życia po śmierci było tak silne, że nie został unicestwiony. Zamiast tego przeszedł przemianę i narodził się na nowo jako bezcielesny upiór".

"Wytropienie [...] było prawie niemożliwe. Mawiano, że potrafi rozpłynąć się w powietrzu za każdym razem, gdy otaczają go wrogowie. Zaiste, wyjątkowo użyteczna umiejętność w przypadku kogoś, kto odebrał złoto tysiącom osób..."

"Niewielu może dorównać [...] w jednym albo drugim. Jako jedna z najbardziej niesławnych łowczyń nagród w Bilgewater, [...] zbudowała swoją legendę na podziurawionych zwłokach i pojmanych złoczyńcach. Odbijające się echem wystrzały z jej bliźniaczych pistoletów zwykle oznaczają, że kolejne zlecenie właśnie zostało zrealizowane".

"Dziesięć lat temu [...] była bliska odniesienia ostatecznego triumfu nad złem... do czasu, kiedy jej zbuntowana siostra Morgana, będąca wyrzutkiem społeczeństwa, nagle zyskała moce, które poważnie zagrażały [...] i jej ludowi. Chcąc ocalić swój świat, [...] nie miała innego wyboru jak skierować swój gorejący miecz przeciwko rodzonej siostrze, wyrzekając się jej i na zawsze zrywając wszelkie stosunki".

"[...] powstał w wyniku kontaktu toksycznego szlamu z chemtechem, który następnie osiadł w jaskini w głębi slumsów Zaun. Mimo takich narodzin [...] ewoluował z prymitywnego szlamu w istotę myślącą, która zamieszkuje kanalizację miejską, co jakiś czas wynurzając się, aby pomóc tym, którzy nie dają sobie rady sami albo w celu odbudowy zniszczonej infrastruktury Zaun".

"Gdy mężczyźni dotarli na jałowe pole przed kryjówką, blask zachodzącego słońca rozświetlał niebo zza horyzontu. Świszczący wiatr przemykał między zgniłymi łodygami i chwastami. Bele spleśniałego siana leżały rozrzucone niczym zwłoki na polu walki. Tej ponurej krainie przyglądał się prymitywny strach na wróble, zbudowany z siana i szmat, stojący na dwóch cienkich, wierzbowych nogach. Porwane łachmany falowały na wietrze, a zardzewiała kosa zwisała z jednego ramienia".

"Dzisiejszy dzień pełen był wrażeń. Podczas badań usłyszałem tajemnicze pukanie do drzwi. Okazało się, że przed wejściem do mojego laboratorium zebrało się chyba całe miasto. Zazwyczaj w takich sytuacjach musiałem się nasłuchać wiele „ciepłych słów” o mojej pracy. Tym razem jednak tłum wiwatował!"

"Palące, szmaragdowe światło wydobyło się z jej oczu. Panika mężczyzny została utrwalona w jego sylwetce, gdy od środka zamieniał się w kamień. Jego wzrok zamarł i zesztywniał, a ostatni okrzyk przerażenia został zachowany, gdy jej klątwa zamieniała go w głaz".